Identificeren van verschillende typen geobserveerde immobiliteit in longitudinale reisonderzoeken

Om ontwikkelingen in mobiliteit op zowel geaggregeerd als individueel niveau te onderzoeken wordt veelal gebruik gemaakt van één- of meerdaagse reisonderzoeken. Deze kunnen zowel cross-sectioneel als longitudinaal van aard zijn. Hoewel de aandacht in onderzoek vaak ligt op mensen die daadwerkelijk gereisd hebben, is er ook een groep mensen die, om welke reden dan ook, geen reisactiviteit rapporteren en dus immobiliteit vertonen. In deze laatste groep zullen echter, naast echt immobiele personen, ook mensen zitten die wel gereisd hebben, maar dit niet rapporteren. Dit wordt ‘soft refusal’ genoemd. Niet alleen voor de datakwaliteit is het van belang dat de zogenoemde soft refusers worden geïdentificeerd, vanuit beleidsoogpunt is het daarnaast belangrijk om zicht te hebben op de echte immobiele personen. Dit is immers een kwetsbare groep. Het is daarom van belang om onderscheid te kunnen maken tussen echte immobiliteit en soft refusal. In dit onderzoek worden drie verschillende methoden voorgesteld om dit onderscheid te kunnen maken. Om de methoden te testen wordt gebruik gemaakt van de eerste vier jaar aan data van het Mobiliteitspanel Nederland (MPN), een jaarlijks huishoudpanel bestaande uit ongeveer 2.000 huishoudens.